WY(TFU)RCA, czyli ARTYSTKA sprowadzona na ziemię

Gdzie dodajmy- jej miejsce. Nic nie trwa wiecznie, więc chcąc a raczej "nie za zbytnio chcąc" musiałam podążać w ślad za ŚLUBNYM, który niestety nie wybrał branży edukacyjnej a zadowolił się pracą lżejszą niż sen i w związku z tym jego urlop to 26 dni ( ale na pociechę jego wszystkie ubrania robocze noszą logo GPW-a niech tam sobie każdy rozszyfrowuje jak chce).PODĄŻYŁAM na własną zgubę a raczej na zgubę mojego WYBUJAŁEGO EGO, które doznało w związku z tym stłamszenia- BEZWZGLĘDNEGO i unicestwienia-OSTATECZNEGO. A zaczęło się jak zwykle NIEWINNIE...
URODZINY RODZICIELKI-  ŻYCZENIOWY TELEFON przepisowo wykonany ( jeszcze ze wsi,żeby nie było,że zapomniałam)-skomentowany- "I tak NIE BYŁAŚ PIERWSZA....ale jak wrócicie zapraszam na ciasto"
I już coś wtedy powinno zapikać ostrzegawczo w moim otumanionym szukaniem połączenia  internetowego mózgu ( przypuszczam,że wykorzystałam w końcu WŁASNE FALE MÓZGOWE i stąd na analizę rozmowy i dedukcję-PO PROSTU BRAKŁO).
Po powrocie, czyli wniesieniu tobołów, rozpakowaniu tobołów, SZYBKOWZROCZNEJ OBIEGÓWCE (czyli dyskretnej w moim mniemaniu kontroli stanu zapuszczenia domu przez młodzież)-zapadłam z filiżanką kawy w fotelu, ale na krótko, bo do rzeczywistości przywołał mnie szczebioczący w słuchawce głos RODZICIELKI:
-Zmęczona?(a kto by tam czekał na odpowiedź)TO MY DO CIEBIE PRZYCHODZIMY!Przyniosę ciasto, bo pewnie nic nie masz...brzdęk - to odgłos opadającej szczęki i słuchawki.
MY- na szczęście nie oznaczało tym razem WSZYSTKICH KREWNYCH I ZNAJOMYCH KRÓLIKA ale SIOSTRĘ ("jedyne moje dziecko, które ma dobre serce"- cytat WIADOMO CZYJ) z rodziną (dziś "rodzina" małą literą bo nie o niej ale zasługuje na odrębny post).
Nawet nie zdążyłam nadać SOS do KOLEŻANKI- JUŻ BYLI.
I dobrze, bo:

1. bardzo ich wszystkich lubię
2. lubię również świeżo pieczone ciasto
3. byli PO KAWIE, więc mojej nie wypili

A niedobrze, bo nie do końca sprzątnęłam warsztat torbiarski i TAKTOWNI goście "przeszliby mimo"- ale nie w obecności RODZICIELKI, która:

• poinformowała obecnych o procederze
• zadała druzgocące pytanie z zakresu "po co ci tyle toreb" i w dodatku tupiąc nóżką czekała na odpowiedź
• zażądała demonstracji NATYCHMIASTOWEJ

• oceniła jak przystało na RASOWĄ KLIENTKĘ-"U nas w chińskim sklepie takie są po 2,99 zł"
• posumowała działalność "No tak ,jak za człowieka WSZYSTKO w domu DZIECI robią, to mu się nudzi i MOŻE WYDZIWIAĆ, nie to co ja -SAMA - WSZYSTKO I ZA WSZYSTKICH"

Opadając z wdziękiem na kanapę dorzuciła jeszcze:
-Szkoda,że nie dałam ciasta SIOSTRZE, bo ty masz czas- upieczesz sobie!
Oczywiście  rzuciłam się jak szalona do oddawania ciasta, ale SIOSTRA ( WIEDZIONA PEWNIE SIOSTRZANĄ MIŁOŚCIĄ I SŁYNNYM DOBRYM SERCEM) wypuściła ZATRUTĄ STRZAŁĘ:
-U NAS CIAST NIKT NIE JE!, ale JEJ WOLNO, bo odzew z kanapy był pokojowo-łagodzący:
-I dlatego masz taką figurę...
Tu już nie wytrzymałyśmy i gruchnęłyśmy JAK GRUCHY a MAŁŻONEK,żeby jak się wyraził "nie patrzeć na rozlew krwi podyrdał do świątyni i na głosowanie. Gdyby NA MNIE GŁOSOWAŁ moje EGO może choć trochę by się podbudowało a tak to.... pozostają TORBY:)