niedziela, 16 listopada 2014

chłop jaki jest każdy widzi

Ale mój wyciska ze mnie ostatnie poty i nie jest to to- o czym własnie myślicie, chociaż wprowadził się do sypialni i tkwi w niej cały czas, jak widoczny wyrzut sumienia. Niektórzy mówią na niego rower eliptyczny, u mnie dostał ksywę Zenon ( czyli Znowu Ekspansja Na Otyłość Nieustanną).
Przymierzałam się do tej randki długo, wbrew wieszczeniu Wiadomo Kogo:
-Już cie widzę na tej maszynie, chyba posłuży ci jako wieszak na ciuchy! Nie lepiej to się ubrać i polatać koło bloku?
Za którymś razem ruszyło mnie ździebko.
-Masz rację  ( akurat była to jedna z tych nielicznych niedziel, gdy ŚLUBNY miał wolne) to ja idę polatać a ty dogotuj rosół!
Musiałam chyba bardzo wiarygodnie wkładać buty, bo w trybie natychmiastowym udzielono mi łaskawego zezwolenia na zakup Zenona.
Miałam wielkie plany z nim związane:

  • zamiast szydełkowania- Zenon
  • zamiast TV -Zenon
  • zamiast wszystkiego co zbędne - Zenon raz jeszcze
Wytrzymałam 10 kilometrów i 80 kalorii zanim zaczęłam umierać z nudów, a spocony ziewający hipopotam to nie jest budujący widok (na nieszczęście zaczepiłam oczami o lustro- więc wiem!).
Zaciągnęłam Zenka do pokoju z telewizorem- Zenek odniósł się do tego ze spokojem, Leslie i jej chude koleżanki zezowały na mnie wrogo, gdy odłączyłam je od zasilania, przechodząc na tryb FILM.
Zenowi na pewno się spodobało, bo już tak intensywnie nie musiał się męczyć- prędkość ćwiczącej spadła do kroku mocno ospałego- tak wciągnął ją film.
-Ćwiczysz stanie na orbitreku?- zdziwił się Młodszy i za karę musiał przeciągać Zenona z powrotem do sypialni.
Leslie z telewizorem przybili sobie piąteczki, gdy spocona HEROINA nawróciła się na "pałerłokanie".
-I znowu niepotrzebnie wydane PINIONDZE- rzucił jak zwykle dobijająco Pan Oszczędny .
Ale od czego wujek Jutuber- włączyłam serię do biegania i pooooszło!( Nie chcecie wiedzieć CZEGO słucham- sama się sobie dziwię, ale najważniejsze,ze działa!)
Dajemy z Zenkiem radę, bo plany mamy ambitne-
BEZ ZADYSZKI ,ALE ZA TO Z ZAKUPAMI NA CZWARTE PIĘTRO BEZ WINDY- 
w skrócie-
 RADOSNY POWRÓT DO DOMU.
fotka autorstwa KOLEŻANKI-ostatnio pasjonatki selfie
Niestety Zenek za moimi plecami spiknął się z Leslie i po spłodzeniu potomka o dźwięcznym imieniu ENDOMONDO przerzucił cały ciężar opieki i starań na TĄ, co już pada na pysk i nadal nie przypomina Anny Lewandowskiej, ani chudych szczypiorów z TV, ale   o tym kiedy indziej, bo na razie trzeba "się brać", bo jutro PLACÓWKA otwiera znów gościnne progi i ulubieńcy na pewno z utęsknieniem powitają ozdrowiałego po zapaleniu krtani wychowawcę, który drzeć się nie może.

czwartek, 16 października 2014

nowi domownicy, czyli nadchodzi czas przetrwania

Do mojego mieszkania  w blokowisku jakiś czas temu wprowadziła się KOBIETA a niedługo po niej niezwiązany z nią żadnymi więzami ( oprócz sportowych zainteresowań) -Facet, których sprowadziłam sama i to z własnej i nie przymuszonej woli ,na swoją własną zgubę. Okazało się w dodatku ,że w wyniku ich przebywania pod jednym dachem wykluł się potwór, który teraz zabiera mi czas i choć nic nie mówi to w moim sumieniu zagnieździł się na dobre i spokoju nie daje.
O czym bredzę, jak bredzę?
Zaczęło się niewinnie- jak to zwykle w horrorach bywa. Postanowiłam zmienić coś w swoim życiu.
-Rzucam...- rzuciłam do gawiedzi zgromadzonej przed telewizorem- odzew przeszedł najśmielsze oczekiwania:
-Mnie?- Ślubny nadaremnie starał się wciągnąć brzuch, jednocześnie kątem oka przeglądając się w telewizorze i kombinując, co by tu zarwać, gdy już będzie wolny.
- Robotę? I będą obiady?- Młodszy jak zwykle karmił się nadzieją.
-SŁODYCZE!- obwieściłam z dumą i zamarłam w oczekiwaniu na powszechny aplauz
-Eeeeeeee- Starszy jak zwykle sceptyczny- to tak, jakbym ja powiedział,że rzucam fajki- rzucam i wracam-pocieszył mnie.
-To co będziesz jeść, jak spotkacie się na mieście z KOLEŻANKĄ - PANI PTYSIU?- zarechotał TEN,CO WKRÓTCE WOLNYM ZOSTANIE I BĘDZIE ROBIŁ TO CO CHCE.
Postanowiłam udowodnić i udowodniłam- nie żadne diety cud, ale zero przekąsek i smakołyk od wieeeelkiego dzwonu. I od maja wytrzymuję.
Waga łazienkowa odetchnęła z ulgą, STARSZY (pomimo fajek) w cywilu ( czyt. po robocie) pseudo SIŁOWNIK się przejął i zaczął zachęcać.
- Może zacznij coś uprawiać oprócz ogródka- to przestaniesz dyszeć już na drugim piętrze- doradzał.
-Siłownia?- zapytałam wkładając w pytanie całą radość życia, bo wiedziałam, gdzie spędza cały swój wolny czas- posunęłam się nawet do trzepotania rzęsami.
-EJ, aż tak to nie- z lekka go cofnęło ( przestraszył się chyba)- poszukaj sobie czegoś w necie- rzucił i poleciał " robić plecy"
No to poszukałam  i tak do mojego domu za pośrednictwem guru JUTUBA wprowadziła się LESLIE SANSONE z koleżankami.
Od rana- ledwo ogarnęłam się po porannej kawie zachęcała:
-ŁOK, ŁOK, ŁOK (piękną amerykańszczyzną)
ŚLUBNY myślał,ze oglądam program o kuchni chińskiej i nieźle się przestraszył, gdy łeb wsadziwszy przez uchylone drzwi, zobaczył MAŁŻONKĘ własną , jak z własnej i nieprzymuszonej woli- drepce, a właściwie "pałerłolkuje" kolejne mile.
Każdy, kto mnie zna, wie,że lubię WSZYSTKO- oprócz sportu i ruchu w jakiejkolwiek postaci, bo jak kiedyś zareklamował mnie ŚLUBNY- "MOJEJ ŻONIE SIEDZENIE SIĘ NIGDY NIE ZNUDZI" a nauczycielka WF w liceum ( kobieta święta acz surowa), która wezwała mnie kiedyś na osobności - podbudowując mój sportowy zapał, stwierdziła:
-Słuchaj, OLQA- ja już dwadzieścia lat uczę i mój talent pedagogiczny się na tobie załamał, ale dam ci tę czwórę, bo nie chcę ci psuć świadectwa, a poza tym systematycznie PRZYNOSISZ STRÓJ!
I to by było na tyle, jeśli chodzi o moje talenta sportowe.
Z Leslie jednak wytrwałam, chociaż do niektórych jej koleżanek ( szczególnie tych podnoszących nóżki wysoko, szczupłych jak lelije) żywię niechęć tak wielką,że chwała Bogu,że latają za oceanem- bliżej- dopadłabym nocą i zgasiłabym jak świeczkę- te uśmiechy dookołagłowne i szczerzące się do mnie z mojego własnego telewizora, gdy ja przed ekranem zbieram własne płuca z podłogi-uprzednio oczywiście wyplute.
 O facecie i dzieciątku napiszę wkrótce, bo właśnie mnie wzywają! Mój czas na siedzenie właśnie się skończył.
Jeszcze rzutem na taśmę ( ależ sportowo się porobiło)- TORBISZONY
SÓWKOWE
I PIKOWANE
bo za oknem jesień i trzeba robić zapasy ( nawet torbowe) na zimę.

sobota, 11 października 2014

W ramach troski, czyli zatroszcz się o siebie

Aby jeszcze lepiej spełniać swoje zaszczytne obowiązki w PLACÓWCE, dyrektor zafundował RADZIE , czyli nam ,vel pospólstwu ( sam nie był, bo widać nie musi-JEGO- problem widocznie nie dotyczy) szkolenie na temat wypalenia zawodowego.
Nam TRZEM WYPALONYM JAK ZAPAŁKI (w cywilu KOLEŻANCE, FOKSIOWEJ I MNIE) w to graj. Rzeczywiście musiałyśmy wyglądać na lekko zjarane pracą, bo wykładowca cały czas patrzył nam  w oczy, uniemożliwiając komentowanie wykładu, ale ponieważ wykładowca znamienity, elokwentny i znany nam z innych szkoleń, uwagi własne zostawiłyśmy na koniec, aby zgodnie stwierdzić,że najbardziej przemówiła do nas rada,że GDY JUŻ NAPRAWDĘ, ALE TO NAPRAWDĘ SIĘ NIE DA, należy zgłosić się do lekarza pierwszego kontaktu i oświadczyć,że hydroxisinum już nie działa, rzucić się malowniczo na biurko, odmówić opuszczenia gabinetu i błagać o trzy tygodnie L4.
-Jeszcze nie jestem na tym etapie ale mam blisko i jeśli nikt się o mnie nie zatroszczy wezmę sprawy w swoje ręce-zdałam relację w domu , co jak zwykle zostało bez echa, ale ZATROSZCZACZ wziął i wywiózł mnie w ramach relaksu w moje ulubione miejsce
gdzie spaceruję
spotykam koleżanki
i zastanawiam się czy zgubiłam mózg
w roli mózgu purchawica olbrzymia- grzyb ponoć jadalny, ale ( co uświadomił mi brat leśnik) pod ochroną- tym razem ochroniło go to,że przyjechaliśmy za późno, bo- co na moim podwórku i jadalne- to moje! ( chyba,że da radę uciec)
że jeszcze nie skorzystałam z rady wykładowcy,
i delektuję się ciszą, nie słysząc na okrągło:
- kiedy można będzie jeść? (np. po zrobieniu sałatki owocowej- gruszka na cztery, jabłko na dwie części  i to wsio polane jogurtem)- od WYBITNEGO, który pojawił się w nowym zespole i objawił talenta wszelakie- za wyjątkiem tych WYCHOWAWCY PRZYJAZNYCH typu: słuchanie itd...)
- czy idziemy dziś na plac zabaw a jeśli tak to kiedy, a jeśli nie...   to też kiedy?
- kiedy idziemy do domu? ( już o 8.05- pada po raz pierwszy)
- którą niebieską książkę otwieramy?- a jest tylko JEDNA NIEBIESKA
ŚLUBNY stara się jak może i nawet grzybki z lasu donosi ( dla rąk zajęcia) i usiłuje być miły:
- Taką kieckę sobie uszyj- radzi, gdy oglądamy program o ogrodach i pokazują suknie z kapuścianych liści- BĘDZIESZ KAPUŚCIANA ŻONA- cieszy się
-Bo mam męża głąba?- pytam retorycznie , ale grozi mi,że mnie z liści obgryzie, więc daję spokój.
Największą troską otoczył mnie jednak operator sieci komórkowej, bo wreszcie- nawet tu w leśnej głuszy, pojawił się symbol 3G i internet działa!
Nic to jednak w porównaniu z pewnym bankiem, który listownie (list odebrała KOLEŻANKA  w zastępstwie nieobecnej sąsiadki) złożył życzenia urodzinowe sąsiadowi, który od 10 lat wącha kwiatki od spodu a jednocześnie zaoferował mu w uznaniu zasług najlepszą ofertę kredytową, pod warunkiem,że osobiście do nich przyjdzie i przy okazji odbierze specjalny prezent!
KOLEŻANKA zastanawiała się, czy przekazać list wdowie, czy polecieć w wiadome miejsce i odczytać zainteresowanemu, ale doszłyśmy do wniosku,że gdyby nie nasz stan wypalenia, najlepiej by było, gdybyśmy OBIE podszywając się za nieutulone w żalu wdowy, zgłosiły się do banku po odbiór prezentu twierdząc,że konsultowałyśmy z mężem i SIĘ ZGADZA!
WIELU TROSZCZĄCYCH( A NIE ZATROSKANYCH) ŻYCZĘ W TEN PIĘKNY DZIEŃ!
P.S. Biorąc pod uwagę,że zmartwień życiowych już nie dużo przede mną, bo jak powiedziała moja uczennica "Pani wie,że koło sześćdziesiątki się umiera?" ( mam nadzieję,że to nie była sugestia)- może jednak coś odpalę i się nie wypalę ( Foksiowa dziś odpaliła welocyped i pomyka po parkach) i jeszcze trochę pociągnę :)

niedziela, 21 września 2014

Nic się nie stało, czyli pora się odezwać.

Nie utopiłam się w fontannie ( ku szczeremu zmartwieniu niektórych)

ani w zupie ( nawet na michę słynnej zagłebiowskiej zalewajki się nie załapałam)
Wakacje upłynęły mi na podróżach małych i dużych. Torbowanie poszło w kąt i tu biję się w piersi czując ból za mostkiem- OBIECANA CZARNEMU PIEPRZOWI- wciąż w fazie projektu. Daruj jedyna - nie zabijaj słowem zacnym i dobijającym - sama wiem żem człek beznadziejny i do tego bez nadziei.
A co mnie tak odciąga od monitora i maszyny?
"Pierwsze primo"
ŚLUBNY kręci się jak giez koło mnie ciągle wymyśla atrakcje. Nęci,że grzybki się pojawiły i trzeba jechać na wieś

Owszem pojechałam z dziką chęcią, bo co jak co, ale grzybki zbieram jak oszołom ( byle nie ze ścian). Na miejscu okazało się,że kultowe gumiaki zostawiłam w sieni tuż obok talerzyka z trutką na myszy- wyjedzoną do czysta!
Myszy akurat się nie boję-BYLE NIE BYŁY MARTWE!
-Ciekawe , czy mi tam jaka nie zdechła w gumiaku- rzuciłam beztrosko jednocześnie pakując rękę w głąb.
Nawet nie wiedziałam,że tak potrafię wrzeszczeć. ŚLUBNY też nie wiedział i popiołem z pieca uczcił występ- rozsypując go po całej kuchni za nim do mnie przyleciał z pustą łopatką.
W tym czasie byłam już na dworze , w odległości  20 metrów od gumiaka i wycierałam intensywnie ręce w mokrą trawę , dla lepszego efektu plując na nie resztami śliny, bo z wrażenia zaschło mi w gardle.
-Co ty wyrabiasz?- brudna ręka zostawiła ślady na czole PYTAJNIKA. Nawet przez moment zastanawiałam się, czy nie napluć mu na czoło, ale szkoda mi było drogocennej śliny.
Do wodociągu zagradzał mi drogę GUMIAK Z ZAWARTOŚCIĄ!
-Coś tam jest!- wydarłam się, choć rozmówca stał tuż obok- W dodatku zdechłego i obslizgłego!
-Jeśli cokolwiek tu żyło-ŚLUBNY jak zwykle tryskał optymizmem - to od twojego wrzasku na pewno zdechło- pocieszył mnie i wyjął z gumiaka zapomnianą skarpetkę.
Czasem chłop się jednak na coś przydaje.
To wypomina ,że zakupione w celach sportowych obuwie
kurzy się z bezczynności i wyciąga nad pobliski zbiornik, który z zemsty oblatuję ciągnąc go za sobą i nabijając na moim telefonie kolejne kilometry, bo cichaczem i nie cichaczem do jakiegoś czasu ćwiczę (przezywana przez KOLEŻANKĘ- "moje ty endomondo"-ale o tym napiszę kiedyś oddzielnie)-SIE ZDZIWIŁ!
NO I NAJWAZNIEJSZY POWÓD BRAKU CZASU-  w placówce zaczął się nowy rok szkolny a z nim nowe wyzwania!
Znów klasa I ( jak ja tęsknię za Tajfunem!)- tym razem znowu sześciolatki- na razie jestem na etapie wyjasniania,że zeszyt " w paski" to inaczej w linie a w "krzyżyki" to kratka po prostu i jestem Bogiem, bo potrafię posługiwać się jako jedna z nielicznych, nożyczkami i temperówką.
24 sztuki głodnych nie wiedzy niestety ale śniadań, toalety i podwórka dusz do ogarnięcia.
 NA RAZIE NIE OGARNIAM!
Dlatego dziękuję wszystkim za komentarze i ponaglenia- postaram się lepiej prowadzić w przyszłości:)



piątek, 1 sierpnia 2014

zmiany, czyli...po staremu

Ślubny stanął na wysokości zadania i wywiózł najszybciej jak się dało ( czytaj- kierownictwo dało urlop) UKOCHANĄ na ukochaną wieś.
Złudzenia były piękne:

a rzeczywistość skrzeczała bardziej prozaicznie:

  • rwanie porzeczek (tłuszcz wytopił mi się z pleców)
  • robienie soku ( którego i tak nikt nie będzie chciał pić, bo wolą sklepowe) 
  • walka ze zmasowanym atakiem kłująco gryzacego robactwa i owadztwa
  • ropucha o 23.00 pod własnym łóżkiem- Chwała Bogu,że wysportowana jezdem i posiadam kije do "nordika", które  na razie posłużyły mi do przesuwania zasłon i wygarniania ropuchy spod łóżka, bo ŚLUBNY TERMINATOR pałał żądzą mordu i tylko ostrzeżenie-"Ropucha ma JAD!" powstrzymało go przed zbrodnią, a ona bidulka poszła spokojnie na "nocne kije".
Żeby nie było,że kupiłam kije dla ropuchy, na drugi dzień poleciałam pętelką w las. Upał jak w tropikach, pot leje się po... wszędzie a tu nagle przy kolejnym zakręcie głos z krzaków:
-Pani to tak dla zdrowia lata?- Babcia jagodzianka podniosła się z kolan, zasłaniając fartuchem "maszynkę"do zbierania.
-Taaaak- głos latającej o tyle niepewny, bo płuca dawno wyplute.
-Jagód by se pani nazbierała- też gimnastyka, a nie tak latać ( tu spojrzenie padło na przyodziewek sportowy) w majtkach po lesie!-   z dumą pokazała swój zbiór w wiadrze po farbie.
-Jagody to mój mąż lubi zbierać- jak się okazało POGRĄŻYŁAM SIĘ, bo Jagodzianka tylko westchnęła, coś tam o miastowych głupkach pomruczała i wzięła się do zbierania a ja popełzłam dalej, świadoma tego,że MUSZĘ NAD SOBĄ POPRACOWAĆ.
Tym bardziej,że wszędzie zachodzą ZMIANY!
Na naszym dziewiczym dotąd zbiorniku wodnym ruch i gwar oraz obiekty nieznane:

Nikomu jak widać nie przeszkadza,że woda ( dotąd ) czysta i cisza wokół
Moje ulubione Kuźnice Koneckie rozczarowały brakiem loterii "każdy los wygrywa" ale zaskoczyły wystawą malarstwa
i występem zespołu ludowego o jakże smacznej nazwie RZYGOWIANKI
W ramach zmian mi najbliższych uprzejmie donoszę,że:

  • wykonałam plan 50 letni, co zostało udokumentowane w/w kubasem oraz lekturą obowiązkową
z pracowicie wklejonym portretem ( bratostwo się postarało i wydarło RODZICIELCE pamniontke)
  • zamiast podróżować po świecie zbieram prezenty ZE świata:
  • od AGNI ( nie tylko ikona, ale naszyjnik - sowa gdzieś mi poleciała a smakołyki zeżarli)


a kije zabieram w tym roku na wycieczkę do Polanicy ( tam mnie nikt nie zna- mogę straszyć do woli).
Za granicę się nie wybieram , bo jak się okazało moja znajomość języków obcych jest na poziomie ŻENUA!!!!!
Uświadomił mi to MŁODSZY, gdy rozanielona wręczyłam mu koszulkę z angielskim napisem- według mnie ŻYCZĄCYM SZCZĘŚCIA
-Ty coś piłaś?- uśmiech lekko mi zwiądł- bo ja lubię dowcipne napisy, ale wszystko ma swoje granice- dodał, a potem wyjaśnił, co tak naprawdę słowo FART ZNACZY

STARSZY na szczęście przygarnął koszulkę nieboraczkę:
-Na siłownię jak znalazł- wszyscy będą się trzymać z daleka!
Muszę się jeszcze wieeeele nauczyć, ale mam czas- żyć będę dłuuuugo, bo śmiech przedłuża życie.

PS.Jeśli sił i weny starczy może coś skrobnę niedługo, bo Foksiowa wróci z kuracji i zaraz mnie rozliczy!

wtorek, 22 lipca 2014

jezdem, jezdem, ale leń mi się włączył

Wbrew nadziejom niektórych źle mi życzących " zielonka" upłynęła  z pieśnią na ustach,bo Tajfun zadziwił wszystkich i BYŁ GRZECZNY a Jakuza została profilaktycznie w mieście, gdzie na gościnnych występach w klasie drugiej, dowodziła tego,że jest grzeczna, tylko PANI się nie zna.
Plażowanie przyjmowało wprawdzie różne formy

a kreacje czasem wymagały poprawki
w tej zaszczytnej roli moja własna frotka do włosów
ale najważniejsze ,że wróciliśmy w komplecie, pomimo tego,że:
  • nasza pani próbowała nas utopić zabierając nas w morze i nie ostrzegając,że buja ( w dodatku piszczała razem z nami i zjeżdżała po ławeczce na CHUDZINKI, które nie przeczuwając niczego usadowiły się obok niej, żeby czuć się bezpiecznie)
  • pozwalała na zakopywanie w piasku i w najlepszym momencie ogłaszała zbiórkę, tak żeby CZŁOWIEK musiał wykopywać się w tempie ekspresowym zakopując jednocześnie własną czapkę ( a potem ZDZIWIONA,że czapki giną)
  • nie pozwalała na kupowanie glutów i bomb pierdzioszek ( w ostatnim dniu dopiero zmiękła i dzięki temu nasi rodzice dostali wspaniałe pamiątki)
  • ciągle siedziała na korytarzu z innymi paniami i nawet nie można było rozwinąć pełnej szybkości w biegu po pokojach
  • CIĄGLE KAZAŁA SIĘ MYĆ (chyba miała tajną umowę z wodociągami)
  • w czasie dyskoteki SUGEROWAŁA TANIEC! ( a wiadomo,że najlepiej zapiernicza się wokół sali- potrącając tych frajerów co posłuchali i tańczą).
Ponieważ te upojne chwile spędziłyśmy z Foksiową i Koleżanką- nic do szczęścia nam nie brakowało.
W szkole wszystko wróciło do normy- tajfun tajfunił , Rusałka ( na użytek zielonoszkołowy tajnie WŚCIEKLICĄ zwana) wygrzeczniała , tak,że z czystym sumieniem można było zakończyć rok szkolny.

Na rozdanie świadectw Tajfun przyszedł wprawdzie z bronią ( pistolet na wodę) ale jej nie użył, więc mogę sobie pogratulować,że odniosłam sukces wychowawczy

poparty pracowicie wykonanym dowodem- Dowód na to,że teraz mogę się lenić, bo to ten czas!

sobota, 24 maja 2014

GOTUJEM SIĘ-czyli prawie na walizach

Przygotowania do WIELKIEJ WYPRAWY zwanej dla niepoznaki "zieloną szkołą" rozkręcają się w  pięknym stylu. SPRYTNY WYCHOWAWCA próbuje z subtelnością hipopotama na linie zredukować liczbę uczestników eskapady, pytając podstępnie:
-Na peeewno chcesz jechać?- uczestników
-Czy państwo na pewno chcecie wysłać dziecko?- rodziców tychże.
Na obydwa pytania padają odpowiedzi twierdzące- jedziemy,  ku radości ( rodziców) w pełnym składzie.
-Bo za takie pieniądze ( słowa mamy Tajfuna)- to nigdzie się dziś dziecka nie wyśle, a wiem, co mówię-dodała w chwilę potem ,gdy zapewniała,że " syn na koloniach -a był już wiele razy ,zachowuje się bez zarzutu"
Podpisujemy regulaminy. Najwięcej zastrzeżeń wśród wilków morskich budzi tekst o kategorycznym zakazie kąpieli morskich.
-A co będzie-Rusałka jak zwykle dociekliwa-gdy KTOŚ przypadkiem, choć pani nie pozwoli, zmoczy sobie nogi do kolan?
W klasie powiało nadzieją na przypadki rządzące jak wiemy ludzkim losem.
-Wtedy- wychowawca jak zwykle był bezduszny- ta osoba będzie siedzieć ZA KARĘ pod wydmą w uroczym towarzystwie INNYCH pań i BĘDZIE Z NIMI DYSKUTOWAĆ O ŻYCIU!
Jęk rozpaczy przerwał głos Tajfuna:
-Noooo, ja tak miałem CAŁY CZAS na koloniach!
I to by było na tyle a propos jego grzeczności tamże. Skoro jednak przeżył-nadzieja wstąpiła w serca ludzkie.
Jeszcze tylko ogólnopolskie sprawdziany ( niektórzy się popłakali- BO GUPIE I TRUDNE! a jutro płakać będę ja- BO SPRAWDZAM!) i można się pakować.
W poniedziałek przynosimy koce- w ramach przygotowań do nauki na natury łonie ( a tak naprawdę dlatego,że nasza klasa w upały przypomina piec chlebowy ,a poza tym najlepiej się pisze na kolanie).
Pożegnalna wizyta na wsi w przytulisku - udana pomimo załamania pogody

a odkrycie największe- w miasteczku otworzyli Rossmanna!
W gumofilcach i gumowych kapotach- poszliśmy zwiedzać- tak jakby sklepów w naszym mieście nie było!Za nami ( przy każdej półce) CHUDZIAK w garniturze  z wielkim napisem- OCHRONA.
Ostatni raz miałam takie wzięcie w czasach panieńskich- młodzieniec czaił się za mną, przede mną i obok mnie- cały czas.
Opowiadam  o tym w domu naszej domowej kawalerce- tym razem w osobie STARSZEGO, chichrając się z naszych wiejskich, designerskich kreacji.
-Co się dziwisz- komentuje dziecię - NAJWIĘCEJ W ROSSMANnIE KRADNĄ STARE BABY- światła myśl nie musnąwszy nawet mózgu opuszcza jego usta i dopiero STUPOR MATCZYNY uświadamia mu ,że ZNOWU chlapnął.
-To ja ci może herbaty zrobię?- usiłuje zatrzeć NIEZATARTE.
-Nieee, dzięki- staram się zachować mimo wszystko powagę- Ja to chyba zacznę pić wodę dla zdrowia i zapiszę się na TWOJĄ siłownię, to może jakoś starość powstrzymam- I tata też! dodałam mściwie , a STARSZY śmignął do pokoju gryźć się w jęzor.
Dobrze,że nazbierałam ziela
przyda się do regeneracji urody, bo nad morzem przystojni marynarze i sprzedawcy ODCHUDZAJĄCEGO popcornu na pewno z utęsknieniem czekają na trzy Gracje, czyli KOLEŻANKĘ, FOKSIOWĄ I STARĄ BABĘ we własnej osobie!

poniedziałek, 12 maja 2014

ZAMIENIAMY SIĘ ROLAMI i zgubne skutki tegoż

Dzień zamiany ról - niestety nie w domu ( może choć raz coś zrobiłoby się samo) a w PLACÓWCE.
Młodzież należycie przygotowana:
 jest koczek- JAK NASZA PANI-tyle,że ja nie używam spinek, tylko frotki na frotki
 biżuteria- prawie jak autorska
torebeczka - specjalnie na ten dzień przyniesiona w tornistrze i pieczołowicie powieszona na właściwym miejscu. Były nawet okularki bez szybek i patrzenie znad nich- jednym słowem cała ja!
Ja wystąpiłam w twarzowych kucykach  z zielonymi kokardami, co wzbudziło rano szał i szok  w szatni szkolnej ( akurat w tym dniu miałam dyżur) .
Szał- ze strony młodzieży ( jeden "mój" udawał,że mnie nie zna a Rusałka wywlekała opornych z boksów,żeby podziw dla mojej inwencji nabrał charakteru co najmniej eurowizyjnego)
Szok- ze strony niezorientowanych rodziców, którzy pewnie, gdyby nie konieczność podrzucenia pociech GDZIEKOLWIEK-zabrali by je już z szatni ( radość byłaby obopólna)- prosto do kuratorium, które jak zwykle nasłałoby kolejną kontrolę.
Lekcje przebiegły tak jak powinny- dochodzę zatem do wniosku,że widocznie wcale nie jestem potrzebna.
Nawet Tajfun i Jakuza spisali się aż miło, a mnie pozwolono dwa razy zetrzeć tablicę, rozwiązać zadanie, gdy już NAPRAWDĘ nikt nie umiał i nawet otworzyć okno.
Samozadowolenie z sukcesów wychowawczych burzą wprawdzie wyniki ostatniego konkursu wiedzy o UE, gdzie jeden z "zamianowych nauczycieli" autorytatywnie stwierdził,że:

  • Watykan leży w "SZWECI"
  • Sekwana to najwyższy szczyt we Francji
a koleżanka z równoległej klasy pocieszyła sprawdzającą test KOLEŻANKĘ pisząc,że stolicą Włoch jest "pizza" , bo  KOLEŻANKA w  Rzymie jeszcze nie była a w "pizzy" jak najbardziej-od razu zrobiło się światowo!
Najbardziej ucieszył nas jednak fakt,że ( według wielu) ROSJA NALEŻY DO UE! (I o co te boje?)
Nic dziwnego,że po takich emocjach, człowiek MUSI wyjechać do terenów bezdzietnych
gdzie złowrogi kot pilnuje obejścia ( jazda z przygodami, ale daliśmy radę)
wiosna nieodmiennie zachwyca

i można dziergać i szyć, bo CZŁOWIEK  zajęty trawą i chwastami daje wolną rękę dziergaczce.
pasteLova
 szara  z szalem
 pikowane i ćwiekowane
i dalej ręce świerzbią- tylko czasu brak

niedziela, 20 kwietnia 2014

i ZNÓW ŚWIĘTA:)

JAKUZA TORSJA de domo WICHURA ( matki chrzestne proszę o mejla z adresem na alsto@op.pl oraz duuuże pokłady cierpliwości, bom ciągle w niedoczasie) poszła pewnie z koszyczkiem na egzorcyzmy, mam więc trochę czasu, bo jak wiadomo co z oczu , to  z serca , a zmora dusiła mnie ostatnimi czasy okrutnie i gdy już wydawało się,że odpuszcza atakowała ze zdwojoną siłą.Wyczuwając słaby punkt ANGIELSZCZYNY użerała się z nią przez dwadzieścia minut:
-ALE W OBRONIE KOLEGI!
-Którego?- zapytałam naiwnie, bo wizja Jakuzy jako obrończyni zmąciła mi mózg.
-TAJFUNA!-wyskandowała reszta-bo bawił się telefonem i nie chciał wyłączyć- zgroza konfidentów była aż nadto widoczna.
-BO ANGIELSKI JEST GUPI!- Tajfun napotkawszy pełen zrozumienia wzrok UKOCHANEGO WYCHOWAWCY widocznie poczuł,że zaraz trup będzie ścielił się gęsto, bo szybciutko dorzucił " w gratisie"
-Ale, JAK COŚ- to moge przeprosić.....
Jednym słowem sukces wychowawczy jak zbój!
Na szczęście ŚLUBNY, wyczuwając nastroje domowego pedagoga- odsunął go na bezpieczną odległość od DOMOWYCH WYCHOWANKÓW,którzy w tym roku zapowiedzieli,że W TYM ROKU ŚWIĄT NIE OBCHODZĄ i w związku z tym żadnego sprzątania i latania z koszyczkiem do kościoła nie będzie ( bo oni masa pracująca i są zmęczeni) i umożliwił mi porządkowanie przytuliska.
A tam spokój

-ŻADNYCH dzieci i nieograniczone możliwości sprzątania w pojedynkę, bo ORGANIZATOR natychmiast spylił do ogródka pod pretekstem ważnych przycinań i zagrabień

ukrył się gdzieś w krzakach i nic nie dało wypatrywanie zza zasłonki
Samotna i opuszczona, ale za to zgrzytająca zębami tak rzuciłam się w wir mycia, omiatania, przestawiania,że wieczorem trzeba mi było zdejmować skarpety ( i dobrze,że ogrodnik wraca na noc do domu- na coś przynajmniej się przydaje) bo sama nie mogłam się schylić.
Resztę pobytu wypoczynkowego- godzin 3- spędziłam w nowopowstałym kąciku czytelniczym
  • szydełkując,
  •  kontemplując ukochaną szafeczkę

i trwając w niemym zadziwieniu ( bo i do kogo się odezwać, gdy POMOCNIK znowu spylił z zasięgu wzroku i słuchu),że JEDNAK pod tymi zwałami tłuszczu jakieś mięśnie w ilościach hurtowych mam, bo WSZYSTKIE właśnie je czuję.
Na porządki w domu nie starczyło sił i czasu,szczególnie,że po drodze w PLACÓWCE trzeba było 
  • uczestniczyć w kiermaszu
  • upiec ciasta ( sernik z malinami już nie istnieje- i co ja zrobię jak mnie jutro ktoś nawiedzi?)
  • lecieć do kościoła z koszykiem ( chuliganeria na szczęście posprzątała u siebie, ale za to potraktowała to jako wymówkę,żeby nie lecieć do świątyni zamiast mamusi)
  • lecieć na zakupy z tym samym koszykiem,żeby nie lecieć dwa razy, budząc zdziwienie okolicznej ludności i zaciekawienie kasjerki, co do zawartości tegoż ( kiełbasa waliła czosnkiem na cały sklep!)
  • lecieć znowu po zapomniane składniki i cieszyć się ,że w myślach nikt nie czyta, bo NIEŚWIĄTECZNE  zupełnie one były!
  • wysłuchać RADZĄCEGO,ze " najważniejsza jest dobra organizacja"
  • ucieszyć się,że święta trwają tylko dwa dni a potem KOCHANE TOWARZYSTWO pójdzie znów do roboty
Nie ,żebym tęskniła za Jakuzą i Tajfunem, ale trzeba przyznać,że domownicy TEŻ NICZEGO SOBIE!

TAKICH POMOCNIKÓW WAM Z OKAZJI ŚWIĄT WCALE NIE ŻYCZĘ!
 ŚWIĘTA NIECH BĘDĄ OWOCNE - RODZINNIE POMOCNE
ŻEBY WSZYSTKIEGO WYSTARCZYŁO
I OGÓLNIE BYŁO MIŁO
PS. Jutro śmigus dyngus- WSTAJĘ O 6.00

  I SOBIE ODBIJĘ!!!:)