KOMUNIKACJA ( niekoniecznie transport)

Student na dowód dozgonnej miłości synowskiej podarował MATCE POLCE wielkiej urody znaczek

i w zamian kategorycznie zażądał ROZSĄDNEGO SPONSORINGU.
-Na początek-bilet miesięczny, bo na akademik to was chyba nie stać- trafnie ocenił sytuację, a ja natychmiast przypomniałam sobie MŁODOŚĆ i szybciutko doszłam do wniosku,że nawet codzienna taksówka zrujnowałaby mniej domowy budżet niż BUJNE ŻYCIE STUDENCKIE i PRZYKLASNĘŁAM OCHOCZO POMYSŁOWI NADZIEI POLSKIEJ NAUKI .
-I tak ZA DŁUGO TO PEWNIE NIE POSTUDIUJĘ- rozwiał moje nadzieje co do własnej świetlanej przyszłości MŁODSZY- Wiesz ILE TO NAUKI? Już i tak siedzę po parę godzin dziennie NAWET W  WOLNE DNI i w dodatku NIKT MNIE DO TEGO NIE ZMUSZA-SAM CHCĘ!- Z rezygnacją i zwątpieniem pokiwał głową i oddalił się w spokoju kontemplować stan własnego umysłu.
-Jakoś dziecku trzeba pomóc-konsultowałam się z KOLEŻANKĄ-MAMĄ ZAAWANSOWANEJ STUDENTKI
-Na razie kupiłam mu bilet metropolitalny-a widząc PUSTY WZROK wyjaśniłam,że chodzi o bilet na całą metropolię PKP i autobus, tramwaj w jednym.
-Uffff,a ja myślałam,że BISKUP JAKIEŚ BILETY ROZDAJE I COŚ PRZEGAPIŁAM-ulżyło jej i wzrok znowu odzyskał dawną bystrość.
Kiedy już nam przeszła czkawka i otarłyśmy spłakane  OCZĘTA PANDY ( ten wie, kto używał tuszu,żeby rzęsy były XXL a potem ścierał ogrooooomne sińce spod Ócz) wspólnie ustaliłyśmy,że młodzieży należy udzielać wsparcia poprzez:

• przykład własny, ale po analizie NASZYCH KARIER doszłyśmy do wniosku, że... NIEKONIECZNIE
• podnoszenie się po porażkach- to akurat mamy CODZIENNIE
• sponsoring na cele naukowe i nienaukowe ( aby podbudować wrażliwe EGO za pomocą dostępnych na rynku smakołyków z wykluczeniem dopalaczy i innych używek-KAWĘ DOPUSZCZAMY, bośmy same NAŁOGI))

Wprawdzie zgłosiłam ( jak poseł Rokita) wniosek w kwestii formalnej,że z uwagi na urlop moje środki nieco się spilśniły, ale KOLEŻANKA zbyła mnie machnięciem ręki i doradziła jako MÓJ MENAGO,żebym PO PROSTU sprzedała WIĘCEJ TOREB (albo PO PROSTU szyła ładniejsze) i starczy...
Wzięłam się do roboty. I DAŁAM DZIECKU PRZYKŁAD  WŁASNĄ POSTAWĄ I NIEZŁOMNOŚCIĄ! "Na tapecie" miałam (w zamyśle) cudnej urody kieszeniowiec.
Pierwszy o dumnej nazwie NIE UDAŁ SIĘ CHOLERA, ALE GDZIEŚ GO ZAWIESZĘ, vel SZKODA KURDE TYCH KORONEK ozdabia teraz mój kącik szwalniczy

Drugi( miał być bezbłędny)BEZBŁĘDNIE POKAZAŁ,ŻE POŚPIECH JEST DOBRY W ŁAPANIU PCHEŁ oraz to,że GDYBY SIĘ ZAKŁADAŁO OKULARY, ZAUWAŻYŁOBY SIĘ,ŻE KORONKA JEST PRZYŻÓŁCONA.(na samym froncie).Za karę ,że się nie udał zawisł w kuchni i opiekuje się ginącymi kabelkami i zapiśnikiem- BEZCENNYM

Gdy zaczęłam SZYĆ TRZECI- STUDENT wtrącił swoje trzy grosze
- Widzę,że się nie poddajesz- słusznie zauważył a ja nie przyznałam się,że przed chwilą przyszyłam sobie kieszenie do WŁASNYCH SPODNI i tylko temu,że kości sztywne i tak szybko się nie zrywam zawdzięczam ,że IDEAŁ NIE SIĘGNĄŁ BRUKU.
Trzeci-zlitował się nad nieudolną krawcową I WZIĄŁ SIĘ I UDAŁ