LUBELSKIE INSPIRACJE

Zaraz po przebudzeniu KOLEŻANKA zasugerowała,że jestem pusta jak wazon na obrazku nad moim łóżkiem , bo nie chciałam skorzystać z ŁASKAWIE ofiarowanego mi kremu, który zapewnia twarzy kolor marchewki i wolałam mój-zapewniający kolor "twarzowy". Próbowała jeszcze poczęstować mnie kremem do rąk ( czyżby moje dłonie wyglądały staro?!)
Do jadalni miałyśmy bliżej niż DYREKTOR I JEGO PRZYJACIELE (  KIEROWNIK zajazdu wręczając nam klucze zapowiedział,że NAJPIERW DLA DYREKTORA I JEGO PRZYJACIÓŁ i po pierwszym szoku, gdy zrobiło się wokół niego pusto, EMERYTKI zajęły godne miejsca), o dziwo mogłyśmy zająć DOWOLNE MIEJSCA, co jednak okazało się dla nas zgubne, bo tuż obok nas zasiadł ZŁOTOUSTY  ( w sensie wypowiedzi i uzębienia)PRZEWODNIK,
-Ja i PAN KIEROWCA siedzimy na obu końcach stołu i w ten sposób stanowimy JEGO OZDOBĘ-zagaił a ja pożałowałam,że nie użyłam WSZYSTKICH KREMÓW KOLEŻANKI.
Ozdoby nie wytrzymywały jednak CIĘŻARU KONWERSACJI i zawsze po posiłkach zgodnie oddalały się ozdabiać pokoje.
ZŁOTOUSTY mylił miejscowości, przez które przejeżdżaliśmy, wmawiał nam ,że nocujemy w KRASNYM DWORZE (na wypadek zagubienia motel w Krasnymstawie oszczędziłby na posiłkach), budował zamki tam, gdzie ich nie było a najbardziej fascynował go stan polskich dróg:
-Proszę zwrócić uwagę jakie piękne rondo, skrzyżowanie-to słyszałyśmy najczęściej, ale byłyśmy odporne na urodę infrastruktury, bo resory naszego krążownika były chyba wymieniane ostatni raz za czasów Bieruta.
LUBLIN zauroczył wszystkich

zamkiem z cudowną kaplicą

i znowu przyplątał się za mną mój od niedawna ulubiony święty -ONUFRY( to ten z długaśną brodą)ciekawym muzeum zamkowym i choć obrazu Matejki nie wolno było pstryknąć, moją uwagę zwróciły eksponaty za galerii sztuki ludowej
-niesamowity kogut

o drapieżnym wyrazie twarzy
i frasobliwy Jezusek

który z rezyganacją zdawał się mówić "O żesz, coś mnie uwiera w łokieć!"
Przymierzyłam się do czarciej łapy

pasowało jak ulał

W katedrze był ślub, więc poskrzypując butami przekradłyśmy się do skarbca, gdzie sprawdzałyśmy czy komnata akustyczna JESZCZE DZIAŁA- działała- dopóki pilnujący jej ksiądz nie zwrócił nam uwagi, ale jak słusznie zauważył PRZEWODNIK
-MOŻEMY TU ZWIEDZAĆ Z UWAGI NA MOJE SIWE WŁOSY-cokolwiek to miało znaczyć. W drodze powrotnej chciałam zdjąć buty i popylać w skarpetkach (ślub wciąż trwał a Pan Młody- żołnierz z kordzikiem u boku nie zachęcał do konfrontacji), ale NIEKTÓRZY dostali ataku śmiechu i mogłam swobodnie skrzypieć po marmurach występując w roli MNIEJSZEGO ZŁA.
Po udanych zakupach

w Galerii od rzeczy

 

i Sklepie Cynamonowym

zasiadłyśmy w kawiarni aby oddać się rozpuście

przy wtórze muzyki dobiegającej zza okna

Miałyśmy jeszcze możliwość podziwiać ulicznego artystę plastyka, który sprayem tworzył w parę minut kosmiczne krajobrazy

oraz wziąć udział w konkursie cropp-a,

ale dobrze,że nie podjęłyśmy wyzwania, bo trzeba było zjeść PSIĄ KARMĘ (i znaleźli się chętni!) a nie KONWENIOWAŁO NAM to z szarlotką.

Lew z przodozgryzem wzbudził moje macierzyńskie uczucia, choć KOLEŻANKA była bardziej zafascynowana knajpą pod nim a szczególnie jej specjalnością GĘSIM PIPKIEM.
Najbardziej jednak ZADZIWIŁA nas sztukateria jednej z kamienic z uwagi na instytucję, która mieściła się w jej wnętrzu-

CYCATKI te ozdabiały bowiem front ....PRZEDSZKOLA MIEJSKIEGO ( może nawiązanie do karmienia piersią?)
ale zważywszy na to,że niedaleko , za to W CZASACH DAWNYCH po niemalże sąsiedzku mieścił się BEZPŁĄTNY DOM PUBLICZNY to chyba taki drobiazg jak sztukateria nie powinien nikogo dziwić.
Jutro-ZAMOŚĆ!