SZARA RZECZYWISTOŚĆ PUKA DO DRZWI, czyli jutro idę do roboty!

Bajeczny dzień!

Brat i bratowa poobwozili mnie po sklepach wszelakich (bo sami spragnieni cywilizacji)-też się lubią "ciorać".MĘŻA zapobiegawczo zostawiliśmy w domu, bo on się NIE NADAJE. Trochę poburczał, że "ma wolne" i właściwie to mógłby jechać WSZĘDZIE Z NAMI- BYLE NIE DO SKLEPÓW, co zostało przyjęte taktownym "Ha, ha, ha" i bez żadnych wyrzutów sumienia zostawiliśmy SAMOTNEGO WYCIECZKOWICZA w domu z obietnicą,że wkrótce wrócimy.
Nasze WKRÓTCE- trwało SZEŚĆ GODZIN!, podczas których ( oprócz odbierania telefonów od ZOSTAWIONEGO W DOMU , z  pytaniem "To KIEDY wracacie?") przeoraliśmy chyba wszystkie supermarkety w okolicy.Ja-zadowolona jak druhna na weselu , bo do niektórych musiałabym jechać z "nakładem sił i środków"-a tu hyc! srebrną strzałą i już można oddawać się nałogowi,żeby potem być na odwyku.
HAMULCOWEGO ZABRAKŁO i BRAT próbował godnie go zastąpić:
-Nie kupuj tego czasopisma z torbą- to BADZIEWIE
-Ale kolor modny
-I do czego Ci pasuje?
-Do MODY!
-Przecież torby PODOBNO szyjesz SAMA!
Tym argumentem mnie załatwił i odłożyłam " badziewie" na półkę.Ale jak się okazało tylko chwilowo, bo w następnym markecie, po rozdzieleniu się z rodziną PRZYPADKIEM zajrzałam do PRASY I BYŁA!
ŚWIECIŁA SWOIM niebieskim blaskiem i wołała "KUP MNIE!"
NIE MOGŁAM SIĘ POWSTRZYMAĆ!
Po popełnieniu zbrodni szybko opuściłam miejsce zdarzenia lżejsza o całe 11,99, ale z duszą ciężką jak ołów.Na pasażu zauważyłam zbliżającego się POMOCNIKA HAMULCOWEGO, którego kiedyś nazywałam BRATEM. BŁYSKAWICZNIE usiadłam na ławeczce używając TORBY jako podkładki pod  moje delikatne pośladki.
-Na czym ty tam SIEDZISZ?-zainteresował się RODZINNY BOREWICZ
Przez moment wybierałam warianty:

1. A CO TO TU LEŻY? KTOŚ ZOSTAWIŁ- NIE ZAUWAŻYŁAM!
2. Prawdę

Wybrałam ( z konieczności, bo nie mam brata- idioty) wariant 2
-NA GRZECHU!!!!-odpowiedziałam
Skomplementował moją nową torbę- "Ja TEGO nie wnoszę do domu, żeby nie było NA MNIE!"( a właśnie chciałam go prosić,żeby współuczestniczył w przemycie.)
Wtedy PO RAZ PIERWSZY POCZUŁAM, że SZARA RZECZYWISTOŚĆ PUKA DO DRZWI i zaczęłam się zastanawiać, jak to jest spać na wycieraczce, gdy MĄŻ zobaczy zakup.
( nie zobaczył, bo jednym płynnym ruchem wrzuciłam go pod łóżko- przydał się "trening szmatkowy", czyli rzucanie szmatą do celu (zazwyczaj DZIECI) i na odległość ( za oddalającym się MAŁŻONKIEM- ale to baaardzo rzadko))
POTEM BYŁA ZNOWU CHWILA W RAJU- zabrali mnie do knajpy, gdzie nie musiałam NICZEGO przygotowywać , ani MYĆ GARÓW i naprawdę NIEWAŻNE,że klientelę lokalu stanowiły dzieci w młodszym wieku szkolnym i JEDEN DOROSŁY PAN-RONALD MC DONALD-i tak mi się podobało!
W IKEA wypiliśmy darmową kawę, nakupowaliśmy (głównie ja) bzdetów, ale z uzasadnieniem
-Te kolorowe osłonki na tealighty W SAM RAZ na cytrynówkę ( nieistotne,że już jej nie ma)

-Kupuj, przyda się!
Optymizm nas nie opuszczał aż do kasy, ale i potem nie było najgorzej.
W domu niestety musiałam się tajniaczyć z zakupami, bo WYKOPANIE Z WŁASNEGO DOMU-BOLI
I znowu SZARA RZECZYWISTOŚĆ PUKA DO DRZWI-człowiek we WŁASNYM DOMU musi być jak TAJEMNICZY DON PEDRO, tyle że bez SMOKA WAWELSKIEGO  w roli antagonisty.

Godnie zastępuje go MĄŻ!

CARRRRRRAMBA!